Nederlands, plassen en Frans.

Eindelijk, daar is ze weer! Of, Ohnee.. Daar is ze weer. Hoe dan ook, daar ben ik weer. Na een lange tijd niks te schrijven, of een vaag verhaaltje over Max (Waarmee het overigens ontzettend goed gaat. Gips is eraf en hij mag weer snowboarden) dacht ik dat het weer eens tijd werd. Ik merk dat we langzaam aan het aftellen zijn. Tenminste, zo voel ik het. Drukte is voorbij en het zonnetje begint vollop te schijnen (al is dat van korte duur)

De laatse 3 weken waren de Hollander weken. Of nouja, ja eigenlijk wel. Ik werd ingezet bij de kinderen die al konden skiën en kreeg alle Nederlandse kinders. Wat is dat toch fijn om even Nederlands te kunnen praten en kinderen ook daadwerkelijk te kunnen begrijpen ipv na afgehaakt te zijn even stomverbaasd; wirklich? te zeggen zodat het kind weer tevreden is. ik moet zeggen dat ik de weken ontzettend snel vergeet. Al kan ik me 2 groepjes nog al te goed herinneren. En de andere ga ik me proberen te herinneren.

Eerste groepje. De belgen hadden ook vakantie hoor. Amaj zeg! Het spijt me zeer, hoe erg ik me er ook overheen probeer te zetten, ik blijf vlaams toch niet echt prettig klinken. Naast het feit dat ik gek werd van het ge-amaj, alé en ge, werd het me ook al vrij snel duidelijk dat de Vlamen het niet zo nou nemen met tijd of met het afmelden van een kind. Daar sta je dan; ik dacht toch dat ik 9 kinderen had. Waarom nu nog maar 8? Waar is het kind? Shit wat als de ouders komen? Ehh oke geen paniek laten we gewoon even wachten. En na 10 minuten wachten nog geen kind of ouders van het kind. Oke het kind zal wel opgehaald zijn. Hoop ik. Daarnaast werden we nog eventjes verrast door -20. ik kan je vertellen, dat is koud. Vooral als jij probeert om leuke spelletjes te doen om een beetje op te warmen en een paar kinderen zeggen; \'\'nee daar heb ik het te koud voor. \'\' \'\'NOU DAN NIET!\'\'(in mn gedachten dan)Verder verliep de week prima.

Tweede groepje. Nog nooit op skies gestaan, 2e dag al met de pannekoekenlift naar boven en luisteren dat ze deden! Nog nooit in mijn nog maar korte skileraressenbestaan heb ik kinderen zo goed zien luisteren. \'\'wachten jullie boven?\'\' \'\'ja juf!\'\' En daar staan ze dan, in een kaarsrechte rij te zwaaien naar mij. Ik vond het helemaal leuk! En al helemaal de laatste dag. Stiekem mijn favoriete kindje dat naar me toe komt. \'\'JUF IK HEB IETS VOOR JE\'\' je rolt een papiertje uit en daar is dan een foeilelijke kindertekening. Ik was helemaal gelukkig! Tekening hangt stiekem nu ook tegen het houtte kastje aan. Verder kan ik me van dat groepje weinig herinneren.

Derder groepje AKA zeik groepje. Meteen maakte ik kennis met de 13 zeikerdjes. Ze waren ontzettend lief maar plassen dat ze konden! Bij elkaar produceerde ze zo\'n beetje even veel als wat een koe per dag plast. En dat is veel kan ik je vertellen! Ook kreeg ik meteen bij de eerste dag de naam; Juffie. Het kleinste meisje die mij het vaakste juffie noemde was ook nog eens het bijdehandst. \'\'juffie, daar moeten we niet heen\'\' \'\'Juffie, je moet wel in pizzapunt blijven\'\' Und so weiter. Daarnaast was nog de grootste zeiker van het stel die tevens ook het langzaamste was. Na elke afdaling moest meneertje naar het toilet. Prima als je moet plassen, tenminste zegt dat je moet plassen om vervolgens een kwartier op het toilet te zitten, daarnaast liegt over het feit dat je niet gepoept hebt; wat hij sowieso had gedaan aangezien hij een rode kop kreeg toen ik vroeg wat hij werkelijk had gedaan, en dan ook nog eens z\'n skies niet aankreeg? Dan wordt ik niet zo blij. En dan vergeet ik er ook nog bij te vertellen dat hij ELKE @$#^@ afdaling vroeg \'\'Juf, ehh ik bedoel Bente, gaan we door het, oh hoe heet het ookalweer? Ohja, bospaadje?\'\' \'\'NEE DAT GAAN WE VERDOMME NIET!\'\' (in mn gedachten dan) \'\'Als jullie voor de rest goed skiën doen we het\'\'

Groepje van deze week. Ik heb nu kinderen die wat ouder zijn. Jaar of 11. Die kinderen zingen geen in de manenschijn meer en denken over dingen na. Bijvoorbeeld dat je kan vallen als je ergens overheen wilt springen. En dat vallen pijn kan doen, dus voorzichtig gaan doen. En als ze dan eens vallen, ook meteen niet meer willen. Zo had ik meteen twee kinderen met hoogtevrees die dus niet naar boven durfte. Daarna kreeg ik ook nog eens 3 franse kindjes erbij. Frans is nou niet bepaald mijn lievelings taal. Dus toen we bovenaan stonden en ik eindelijk met handen en voeten en geluiden had uitgelegd dat we door het toverbos zouden gaan en daar zouden wachten werd er gezegd door een frans kindje; \'\'blablabla tomber blabla\'\' Natuurlijk weet ik dat tomber vallen betekend, dus ik zei maar Oui.

Wat ik trouwens niet snap en ik er al heel erg mee zit toen ik er over na begon te denken, is dat, wat ik weet van fransen, ze de letter H niet kunnen uitspreken. Dat vond ik altijd zo mooi bij het hotel. L\'hotel wat je uitspreekt als Lotel. Het franse meisje in mijn groep heet Hannah, je spreekt het uit als Anna. Waarom, in weetikhetwiensnaam, geef je je kind de naam Hannah als je het zelf niet eens kan uitspreken?!?!?!?!?! Ja dames en heren, hier zit ik dus mee!

Tot zover mijn verslagje, ik ga morgen weer genieten van de zon en werken aan mijn skibrilafdruk die je al begint te zien.
Liefs, Bente

Max, Maxeuso en MAXUS.

Op deze nog niet zo\'n hele vroege ochtend liet ik mijn enthousiasme om de aller beste Max te bellen goed gaan. Met mijn nog zo\'n 500 gratis belminuten en een zaterdag kan het natuurlijk niet anders. Maxje zit nu in Insbruck waar hij hele coole dingen aan het doen is zoals niet slapen en events bekijken. En omdat Max zo cool is gaat deze blog over Max. Max, deze is voor jou!

Donderdag avond, 24 januari, ik opweg naar net buiten Schladming om te gaan rodelen en ik bedacht me dat Max daar ook in de buurt zat dus ik bel hem met weer eens al mijn enthousiasme op of hij ook daar heen ging. \'\'Slechte timing, ben net uit het ziekenhuis\'\' \'\'huh? wat heb je gedaan?\'\' \'\'Ik heb mijn hand gebroken\'\' gevolgd door wat gelach. Maxje moet nu zo\'n 4 weken in het gips. Ik leef met je mee Max!

Volgende ochtend 25 Januari, ik moet werken. Tijdens het opbouwen begon mijn telefoon uit het niets overuren te draaien en bleef maar bliepen. Het zou toch niet zo zijn dat ik mijn onwijs toffe Oostenrijkse telefoon kapot heb gemaakt? Telefoon erbij gepakt en gekeken wat het probleem was. Het probleem was Maxeuso, hoe Max in mijn telefoon staat. Ik werd overdonderd door de 8 smsjes die Max mij schreef. Om even voor de leuk te laten zien wat de smsjes inhielden:
\'\'Toendertijd\'\'
\'\'Overheid\'\'
\'\'Gevechtszone\'\'
\'\'Onorthodox\'\'
\'\'Kinderkrantje\'\'
\'\'Overvoerd\'\'
\'\'Medehuurder\'\'
\'\'Bevestigingsmethode\'\'

Ik probeerde nog een enigszins verband te leggen maar dat lukte me niet. Zo goed als dat ik ben belde ik hem even op om te vragen wat zijn probleem was; \'\'Ik verveel me\'\'

27 Januari, 10:41 werd ik weer tijdens m\'n werk gestoord door die beste Maxeuso.
22:23 \'\'LUISTER MIJN VOICEMAIL! DOEI!\'\'
Wat zijn voicemail op dit moment inhoud:
Koe zegt \'\'moe\'\'
Geit zegt \'\'baah\'\'
Schaap zegt \'\'beeh\'\'
Ik zeg laat een leuk berichtje achter, dat was het, doeg, ik ben max, tot de volgende keer.

28 januari, om 9:40, de tijd dat ik al bezig ben met werken, belt Max: \'\'Ik verveel me\'\'
Zo ging dat nog wel eventjes door.
Ik ben blij dat hij af en toe belt of smsjes stuurt, er zouden maar complicaties optreden dat hij opeens ernstig ziek zou worden en heel veel zou moeten overgeven en alles! Maar Max is super cool dus dat gebeurt niet.

Nou Max, ik ben denk ik wel klaar met mijn verhaal. Deze was voor jou knul!

Gedegradeerd, ziek en verjaardag.

Hellootjes,
Tijd voor weer een update en hoe te beginnen?
Gedegradeerd mensen, ja ja dat bestaat nog! In plaats van mijn eigen groepje mocht ik naar de Ijsberg toe. Ijsberg? Ja de ijsberg, waar kinderen die nog net kunnen remmen bochten gaan leren. Geweldig! Het was eigenlijk best leuk om te doen, kinderen die vanuit vrijwel niks, aan het einde van de week naar beneden suizen alsof ze niks anders hebben gedaan. En als ouders dan ook nog zeggen dat hun kind ontzettend veel vooruitgang heeft geboekt dankzij jou, dan is het helemaal geweldig. Ook de kinderen kunnen hele verhalen vertellen en ik werd al snel vriendjes met een Engels jochie genaamd Teddy, wat een knul was dat!
*fluisterend*
\'\'Bente, guess what.\'\'
\'\'What?\'\'
\'\'you know, last night, I had 2 lemonades!\'\'
\'\'No way!\'\'
\'\'Yes! And guess what I got more?\'\'
\'\'Tell me.\'\'
\'\'Cake!\'\'
En dat al fluisterend want niemand mocht het horen, een echte badass! Genoten heb ik van die week, vooral toen we met z\'n alle door het \'\'toverbos\'\' skiede. Daar staat een huisje en het verhaal gaat dat daar een boze heks woont, hardstikke leuk voor die kinderen en al helemaal leuk voor mij. Een meisje was een beetje bang voor de heks, maar als ik naast haar skiede was het goed, tot ik een geluid maakte en haar ogen zo groot werden als maar kan. Meteen kreeg ik van alle kinderen te horen dat ze de heks hadden gezien en het meisje liet mijn hand niet meer los.

Die week daarop stond ik in Bambini land, dat zijn de kindjes die voor het eerst op skies staan. Meestal tussen de 3 en 5 jaar. Dat is toch wel zwaar, snottebelletjes afvegen, tranen drogen, troosten, motiveren, oprapen, tranen drogen, bij elkaar houden, troosten, snottebelletjes afvegen, optillen en wat er wel niet meer was. Maar ook dat is best goed te doen. Vooral als ze denken dat ze kunnen remmen en vervolgens vol op je schenen inskiën. Of als 2 kinderen echt niet meer willen en tegen je wordt gezegd dat je maar even moet voorlezen binnen. Daar zit ik dan, met een duits boek in mijn hand kinderen een verhaal te vertellen dat ik zelf niet snap.. Maar ach :)
Je hebt de kinderen die gemotiveerd zijn, snel willen skiën en ook vorderingen maken, en je hebt de kinderen die bang zijn, snel huilen en niet willen skiën, en juist bij dié kinderen blijven de ouders staan waardoor de druk op jouwn schouders ontzettend groot wordt als een kind weer zit te huilen. Ouders lopen bambini land binnen, drukken hun kind naar voren en lopen mee naar beneden. Zo gaat hun kind ongeveer 5 maal terwijl de rest net 1 of 2 maal is geweest. Verschrikkelijk.

Hoofdstukje 2, ziek zijn.
\'\'Hallo Bente, bist du wieder da?\'\' waren de woorden die de dokter sprak toen ik weer zijn praktijkruimte binnenliep.
\'\'joah da bin ich wieder:)\'\'
\'\'wie gehtst?\'\'
\'\'nicht so gut, anders war ich nicht hier\'\' een lach en een klopje op mijn schouder.
Vorige week was het ook al raak, toen mijn vader net buiten flachau zat om mij op te zoeken waren ze ziek. ik ben daar een dagje geweest na werk en de volgende dag kon ik naar huis gaan omdat ik me ook niet lekker voelde. Ze hadden me een griepje mee gegeven, na 2 dagen toch even langs te dokter, want zo doe je dat in oostenrijk, wat medicatie gekregen en volgende dag weer aan het werk toen ik dacht dat het beter ging. Toch niet. Na een dag begon ik weer flink te hoesten en ontzettende pijn bij mijn ribben te krijgen. Ach gaat wel weer over en de volgende dag weer aan het werk. Tot mijn baas zei dat ik naar de dokter moest en de volgende dag niet mocht verschijnen.. Auwtsj.. Ik naar de dokter vol goede moed dat het niet iets bijzonders is kreegg ik te horen dat ik Bronchitis hadb.

-Bronchitis is ontsteking van de bronchiën, oftewel de wat grotere luchtwegen tussen de luchtpijp of trachea en de longblaasjes of alveoli.-

Ik kreeg weer de hele apotheek mee naar huis én een echte brief waarin staat dat ik de komende 3 dagen niet mocht werken. Het leek alsof de pijn bij mijn ribben erger was geworden door het hoesten. die nacht was ook verschrikkelijk. Niet durven hoesten, hoest in houden, bijna over je nek gaan tot het niet meer lukt en dan BAM ontzettend veel pijn in je ribben als je de hoest toch laat gaan. verschrikkelijk.. Volgende dag bureau gebeld. Stem als ik weet niet wat het slechte nieuws verteld en daarna zo\'n beetje de hele dag geslapen. Na 3 dagen was het hoesten minder, net in de tijd dat mijn moeder me opzocht aangezien ik bijna jarig was. Dag later was ik jarig en ik was ziek. Maar ach, dat kon de pret niet drukken om weer optijd naar bed te gaan en de volgende dag weer gewoon aan de slag te gaan!

Deze week begon ik bij Bambini land en na 1 dag kon ik al gelijk met de kinderen die remmen konden naar ijsberg, nouja de kinderen waarvan we dachten dat ze remmen konden. Ook kreeg ik 2 braziliaanse meisjes in mijn groepje. Ik kan Nederlands, ik kan Engels, ik durf bijna te zeggen dat ik Duits kan maar mijn Spaans is nog niet zo goed. Dus met hand gebaren en geluiden moest ik gaan communiseren. En nee, dat lukte niet.
Na 2 dagen kon ik met de kinderen de pannekoekenlift in en de eerste dag ben ik nog niet een keer naar boven gegaan zonder 1 of 2 kinderen tussen m\'n benen mee te nemen naar boven. Ach, als ze maar luisteren en dat deden ze zekker, op de 2 braziliaanse meisjes na die als kamikaze piloten naar beneden gingen zonder te remmen omdat bij die snelheid dat niet meer lukt voor hun.

Donderdag was ik met 2 collega\'s, en 5 van hun Engelse vrienden die op vakantie waren hier, mee gegaan met rodelen ergens net naast Schladming. Daar was een rodelbaan van 8,nogwat kilometer lang. Met z\'n 2e op een slee en maar gaan. Het gaat ontzettend hard en ik heb een paar keer gedacht dat het mijn einde was. Al met al heb ik het overleefd en het was ontzettend tof.
Gisteren was de afsluiting, kinderen deden de wedstrijd. Volgens mij hadden ze het niet helemmaal begrepen want 2 gingen niet door de poortjes maar immer graden aus, en eentje ging net voor de finish in een grote bocht naar zijn moeder toe. Al met al een geslaagde week en op naar de volgende week die morgen weer voor mij begint.
Liefs

Skiën, lesgeven en veel slapen.

Hee hoo,
Na mijn eerste werkweek vond ik het weer eens tijd om jullie even te laten genieten van mijn ervaring als een heuze skilerares. Zondag begint de week, 9 uur am treffpunkt met skischoenen aan, te laat? Betalen. Daarna uitleg over waar iedereen moet staan.
\'\'Nee normaal dan mag je beginnen op kinderland of mag je mee skiën met een andere leraar mee zodat je kan zien hoe het gaat.\'\'
\'\'Ooh gelukkig :) \'\'
\'\'Bente, jij staat op het eerste station en krijgt de beginners.\'\'
\'\'Ehh.. Alleen?\'\'
\'\'Jawol\'\'
toppie.. Daar stond ik dan, op het eerste station, kijkend naar de kinderen die al bijna helemaal parrallel de bochten in gingen, die kinderen kreeg ik dus niet. Ik kreeg de kinderen die in een hele grote pizza punt en half stuiterend de berg af gingen. Helemaal leuk. Al snel had ik een groepje van zo\'n 8 kiddo\'s naast me staan en mochten we naar beneden. Nee, het is niet zo vanzelf sprekend dat kinderen in een rijtje achter je aan skiën want mijn kinderen maakte zo\'n 12 rijen, met 8 kinderen ja, en skiede kris kras door elkaar heen. Fantastisch..
Ook maakte ik kennis met een etterbakje, en nee dat is echt niet leuk. Daar later meer over.
Mijn eerste dag verliep ongeveer zo:
Kind in lift helpen? Waarom zou je dat doen als je ook kan vallen met het kind in de lift?
Kind helpen met opstaan? Waarom als je zelf ook weg kan zakken in de sneeuw en daardoor valt?
Kind aan de ouders meegeven? Waarom als je het kind ook aan de opa en oma kan meegeven waardoor een ouder boos op je wordt?
Controle hebben over de kinderen hebben? Waarom als je ook totale chaos kan hebben en kinderen schreeuwen en weg skiën en 100 rijen maken en n iet meer luisteren?
Altijd achterom kijken met het skiën? Waarom als je ook beneden kan zijn en weer omhoog mag lopen omdat er een kind boven aan is gevallen en niet meer op kwam?
Ja het was me een dagje wel.. En het beste was dat de volgende dag niet veel beter werd.

De controle over de kinderen werd nou niet echt beter, de een kopiëerde het gedrag van het etterbakje en de ander kreeg de volle lading waardoor je die elke keer mocht troosten en boos mocht worden op de etterbakjes. Het beste is als het etterbakje ook nog eens naar het toilet toe moet.
Iedereen zit in de lift, hij staat achteraan en hij zegt opeens; juf ik moet plassen.
\'\'ehh nu?\'\'
\'\'ja nu!\'\'
\'\'ehh maar die andere zijn al boven en, oke heel snel dan!\'\'
\'\' ja ja.. *rollende oogjes handje in zijn zij*\'\'
kind meesleuren, sleutel pakken, kind zoeken, kind meesleuren, deur open doen, kind naar binnen, helpen jas helm en handschoenen uit doen, wachten, wachten, kind komt naar buiten, ben je klaar?, nee., oke, kind terug naar binnen sturen, wachten, kind roept, jij kijkt, kind lacht, jij boos, kind klaar, alles weer aankleden, doortrekken, licht uit, deur op slot, kind zoeken, kind meesleuren, kind op skies zetten, sleutel wegbrengen, kind voor laten dringen, kind zeggen dat hij echt naar boven moet, kind in de lift en eindelijk zelf naar boven.
Als je eindelijk denkt dat gehad te hebben liggen alle kinderen vervolgens in de sneeuw en willen ze niet meer opstaan. Etterbakje ging zich er mee bemoeien en al snel werden er een paar kinderen geslagen. Wat er dan gebeurt:
\'\'HOU OP! EN WEL NU! HIER KOMEN! NEE IK ZEG HIER KOMEN! OPSTAAN! NEE NIET WEGGAAN! HIERKOMEN! HOU NOU EENS OP! NEE, LAAT DIE SNEEUW VALLEN! NEE STOP HET NOU NIET IN JE MOND DAT IS NIET GOED VOOR JE, HOU OP! NEE DAT IS GELE SNEEUW DAT MOET JE HELEMAAL NIET ETEN!! NIET OP ANDERMANS SKIES STAAN! KOM NOU EENS EVEN HEEL GAUW HIER!\'\'
Ondertussen; kind huilen, andere kinderen verveeld, sneeuwballen gooien, ijsballen gooien, nog een kind huilen, allemaal huilen, paniek in de tent, jochie skiet weg, ander kind komt naar me toe wanneer we nou gaan skiën, er wordt weer geslagen, weer huilt het kind en gelukkig komt er een andere leraar aan. Hij pakte alle kinderen in de kraag beet, zet ze op een rij skiet naar beneden en alle kinderen skiën achter hem aan in een perfecte rij zonder dat hij ook maar een woord gezegd heeft. Wouw...

Volgende dag werd de controle over de kinderen beter alleen het humeur van de ouders wat minder. Etterbakje slaat kind, kind slaat terug, etterbak zegt dat het kind zijn schuld is kind zegt dat etterbak zijn schuld is, ouders kiezen eigen zoon als waarheid en er ontstaat een ruzie onderling bij de ouders waardoor ik naar mijn hoofd krijg; kun jij niet even beter opletten wie er begint? Anders gaat mijn man zich er mee bemoeien en die kan dan ontzettend lastig voor je worden. *slik*
Daarna ging het trouwens ontzettend goed. Met de grote lift de berg op en hoppa naar beneden, vergeten dat er ook een kleintje mee was die niet zo snel was als de rest én niet zelf kon opstaan wat tot een heerlijke ochtend warming up voor mij zorgde. Onderaan de piste, kinderen laten wachten, skies uit, omhoog lopen, halverwege naar beneden kijken of alle kinderen er nog staan, naar beneden rennen omdat etterbakje kind slaat, etterbakje mee naar boven sleuren, etterbakje huilen, halverwege piste laten zitten, boven bij kind aangekomen, kind omhoog helpen, kind naar beneden sturen, naar beneden, etterbakje ophalen, naar beneden lopen, kinderen weer op plek zetten, uitpraten met etterbak en kind, kinderen weer in een rijtje en weer naar beneden skiën. Ik heb onderhand beenspieren van hier tot tokio en een conditie van de maan en terug. Oke dat is misschien overdreven maar ik wilde gewoon graag een punt maken..

Laatste dag, wedstrijd dag.Wat ik moest doen? Geen flauw idee, ik kreeg hesjes in mijn hand gedrukt en een lijst waar ik nog namen moest invullen. Kinderen verzamelen, hesjes aantrekken, kinderen in de lift zetten, boven in een rijtje zetten, op nummer zetten, in het duits, engels, nederlands uitleggen wat we moeten gaan doen, voorskiën, kinderen naar boven, kinderen laten wachten, naar beneden skiën, lijst afgeven, kinderen toeschouwen en dan eindelijk klaar met de race. Of ik daarna vrij was? Nee ik mocht gewoon doorgaan met lesgeven. Of het na de race beter was? Nee, want toen ik boven was had etterbakje alweer toegeslagen en had een ander kind vol met de vuist geslagen omdat hij zomaar en plekje had ingepikt. HALLO! JE HEBT EEN HELE PISTE OM OP TE STAAN WAAROM PAK JE DAN JUIST DAT KLEINE POKKE STUKJE OM OP TE STAAN?! Maargoed, kind troosten, etterbak toespreken, etterbak bij de liftman zetten, wachten, prijsuitreiking.
De Clown verzorgde de prijsuitreiking wat alle kinderen helemaal leuk vonden. Ja we hebben een eigen clown die een klein beetje engig is maar de kinderen houden van hem. Ik was gelukkig net op tijd en een voor een kwamen mijn kindjes naar voren waarna ik ze een medaille mocht omdoen, mocht feliciteren en met een geforceerde lach het publiek in kijken opzoek naar ouders die nog een prachtig foto album kiekje willen maken. Groepsfoto en middags pauze.
Einde van de dag, dag zeggen en kapot zijn.
Ik ga nu ook weer slapen, iets wat ik hier ontzettend graag doe. Fijne jaarwisseling alvast :)

Liefs!

Kaprun, sneeuw, uitslag en Filzmoos.

Hallootjes, Dah bien ich wiedah! (zeg het met Oostenrijkse Peter stem en een gegarandeerde lach. Als je niet weet wat een Oostenrijkse Peter is kun je ook de Heidi doen, maar daar kon ik minder hard om lachen.)

Na een hele tijd veel te druk te zijn geweest en gebrek aan internet, kom ik nu met een werkelijk waar pracht verhaal (al zeg ik het zelf eghem) wat weer een hoofdstukje kan vormen.

Nu mijn tosies rustig in de pan bruin staan te bakken vond ik tijd om eventjes een beetje te schrijven. We waren gebleven in Wenen en vanuit daar gingen we met de trein naar Kaprun.
In kaprun werden we meteen welkom gehete door sneeuw, iets wat opzich wel nodig is als je wilt gaan skiën... Dat terzijde :) We verbleven in het JUFA hostel waar we al van hadden gehoord dat de kamers klein waren. Natuurlijk verwacht je geen luxe maar dit was echt lachwekkend. De kamers waren, pak \'m beet, 3 bij 3 en daar sliepen we met zijn 5en. Er stonden twee gewone bedden naast elkaar en daarboven een soort van die uitklapbedden a la Ikea. Daarnaast was er een bed bank achtig iets die zo hard was als de grond. Wat overigens ontzettend lekker sliep. Geen grap. Onze bagage konden we net kwijt wat wel onze loopmogelijkheden beperkt hield.. Al met al prima te overleven.

Die avond maakte we kennis met de mannen die ons tot heuze skileraren moesten opleiden. Je kon vrijwel meteen zien wie zichzelf helemaal te gek vonden. Dat waren de skileraren met hun zongebruinde hoofden, haartjes glad naar achteren en een ringetje door het oor. Oh en vergeet het om alles lachen niet! We kregen onze mappen (ter dikte van de officiele dikke van dalen), skipassen en daarna was het eten geblazen. Prachtig om te zien hoe iedereen als hongerige leeuwen naar de eetzaal sprint om vervolgens aan te vallen op de zebra\'s (lees buffet). Ja, ik deed daar ook aan mee.

De dagen waren van 7:00 tot 19:00 strak ingepland. 7:00 wekker gaat. 7:25 ontbijt. 8:00 skies etc. pakken en naar de skibus. 8:Wat er allemaal op de piste gebeurde kan ik ontzettend makkelijk vertellen, niet zo veel. Wij hadden juist de leraar die van praten hield en van stilstaan waardoor wij dus 3 uur op de berg mochten stilstaan bij -15, gevoels temperatuur -20 en snijdende wind waardoor een jongen met een witte neus (LET OP: ALS UW HUID WIT WORDT DOOR DE KOU IS DIT EEN BEVRIEZINGS VERSCHIJNSEL, GA ZO SNEL MOGELIJK NAAR BINNEN OM GEEN SCHADE OVER TE HOUDEN) naar binnen moest.
14:30 klaar met praktijk. 16:00 terug in het hostel. 16:30 Theorie lessen. Heeeerlijk waren die lessen! we zaten met -+ 250 mensen in een zaal te luisteren naar een mannetje die ergens vooraan zijn verhaal zat te doen. Merendeel zat er bij als eerste uur M&O (telefoon erbij en half naast de stoel ingezakt of hun map gebruiken als een kussen op schoot aangezien we geen tafel hadden. Alweer niet.. ) 19:00 klaar met theorie en als hongerige leeuwen een naar het eten. 20:00 douchen en na het douchen met z\'n alle als een stel autistjes op de gang zitten aangezien we daar wél WIFI hadden. 22:00 slapen.

Al snel werd het duidelijk dat het geen hondenpis was (ik gebruik hondenpis omdat we met een oefening als een plassende hond (dus een been omhoog) naar beneden moesten skiën en ik dacht dat dat best een leuk woordgrapje was maar als je het verhaal er niet achter weet is het misschien niet zo\'n sterk grapje.. ) De dagen werden steeds langer en dat merkte iedereen gelukkig.

Zondag avond, eerste theorie examen. Shit.. Gezakt op een onderdeel, maar ach, ik ben Bente en ik doe het altijd in 2 keer dus hoppa! Maandag, lesgeven. Hoppa in de pocket. Maandag avond tweede theorie examen BAM in een keer! Sta ik echt niet op de lijst? Nee?! HUH?! Oke, naar mijn herkansing dan maar, huh? Ook geslaagd? Oke:D Alleen nog de dinsdag knallen en dan zou ik mijn anwarter hebben. Dinsdag, CHAOS! Hesje aan, naar boven, een afdaling oefenen en dan voor het echie. Pizza punt naar beneden, Pizza pommes naar beneden. Korte bochtjes naar beneden. Shit dat ging niet zoals ik had gewild. 16:00 uitslag. Bente Blom: Anwarter. FUCK YEAH!

Dubbel gevoel, blij zijn? Ja natuurlijk ik had het gehaald maar tegelijkertijd hadden al mijn kamergenootjes het niet gehaald... Mijn leraar zei dat 50% het had gehaald en ik hoorde van iemand anders dat 30% het had gehaald, dus daar ergens tussen zal het wel moeten kloppen.

Op naar Filzmoos.Eerst naar Flachau met Lara mee waar zij werkte. Daarna samen naar Filzmoos. Nieuw thuis, niemand kennen, klein, dood, saai, geen internet, besef. Ja dat werd even allemaal teveel. Ontzettend blij dat Lara er was maar die moest ook een keer weg.

Ondertussen ben ik wel gewend. Mijn kamer lijkt op mijn kamer. Ik ken de weg in Filzmoos (Applaus asjeblieft want Filzmoos bestaat uit maarliefst 1 hele straat!!!) en de mensen zijn ontzettend lief. Ook heb ik mijn lerarenpak gekregen en nog een klein weekje vrij wat heel fijn is. Max heeft ook zijn Anwarter dus nu ga ik uitzoeken hoe ik daar het best, goedkoopst en meest op mijn skies heen kan. Voor nu bedank ik jullie voor het laten aanbakken van mijn tosti\'s. Mijn kamer staat goed blauw en mijn tosti\'s zijn goed zwart.
Tschuuuhuuuss (Weer op een Peterse accent)
Liefs

Duits, waarschuwingen en bijna het einde.

En weer eindelijk een keer hallo.

We zijn nu dik een week verder en ik spreek nog geen vloeiend duits. Wel doodgegooit met duitse skibegrippen waar ik jullie niet mee wil belasten. Want het is veel, heel veel.
Het begint ook steeds meer op echt school te lijken. de wekker die eerst om 8 uur werd gezet staat op kwart voor 9, de wil om dan nog op te staan ontbreekt en mijn schrift word weer een grote chaos. Vervolgens 3 en een half uur in een kamertje te gapen en te knikken naar de vrouw die duits geeft. Zou bijna het Beekdal missen, zij hadden tenminste tafels om eventjes op te rusten...
Van de week kregen we in de klas bezoek van de meneer die alles regelt. Ja ik ben zijn naam kwijt maar dat mag na zoveel informatie. Hij kwam ons er even goed op wijzen dat als we nog een keer overlast zouden bezorgen we onze spullen konden pakken en hots naar huis. Fijne binnenkomer dacht ik zo. Na die waarschuwing was het ook nog eens weekend waarin we de verjaardag van Rianne moesten vieren.. To be continuned... Or not..

Wenen is een mooie stad maar toch had ik er meer van verwacht. Bij de mensen op straat kan er geen glimlach vanaf en je moet ook niet raar opkijken als je omvergelopen word en vervolgens geen entschuldigung hoort. De kerstmarkten daarintegen zijn onwijs gezellig. De sfeer is fijn en er zijn onwijs veel kleuren en geuren. Ook het Sisi paleis waar we zaterdag heen gingen was niet alles wat ik had verwacht. Ja het is onwijs groot, ja het is heel mooi maar toch.. We kregen tickets om naar binnen te gaan om vervolgens autistisch met een soort van telefoon tegen je oor aangedrukt door het sisi paleis geleid te worden. Misschien nog een leuk feitje; die rondleiding was in het duits en wat ik hierboven al vermeld had, ik kan nog geen duits.

Ik ben de dagen alweer kwijt omdat de tijd toch wel verdomde snel gaat. We hebben nu nog 2 dagen hier aangezien we zondag naar Kaprun vertrekken (om kwart over 5 \'s ochtends) . Jammer mag ik het wel noemen, ik ben toch wel echt heel blij met deze groep mensen om me heen en vermaak me ook helemaal prima. Een grote gekkigheid. In die paar dagen zijn er nog het een en ander gebeurt, zo is er een raam gesneuveld wat overigens echt hilarisch was. Met name omdat we de volgende dag nog een waarschuwing kregen dat we het rustig moesten houden in Kaprun en als we nog een keer iets flikte we er meteen uitgesodemieterd werden, nou noem dan nog maar eens dat er een raam naar de filestijnen is.. Gelukkig was er niks aan de hand en konden we het gewoon oplossen door het naar een ramendokter te brengen. Mijn huisgenootjes hebben wel echt humor, toen een huisgenootje de deur uit was (die nog niet wist dat het raam goed was opgelost), werden veel koffers bij de deur gezet zodat het leek alsof we met z\'n allen moesten vertrekken. Ik heb van het gezicht genoten en nog steeds! Helaas werd het later niet echt gewaardeerd.
Nog 2 daagjes en dan wordt het afzien. Na 10/11 dagen zit in in Filzmoos, in de sneeuw, op de piste en als het goed is ook nog eens 3 dagen met Max :). Wat trouwens ook echt een onwijs leuke verassing was is dat 2 van mijn huisgenootjes op 20 minuutjes afstand en de rest ook niet heel ver weg zitten, dus die ga ik zeker een keertje pesten. Nou dat was het weer eventjes voor nu!
Liefs

Vliegen, appartement, mensen en heel veel duits.

Gutentage allemaal,
Hier eindelijk een berichtje, ookal zit ik er pas twee dagen. Ik heb niet heel veel tijd gehad om ook maar even bij te komen. Eergisteren dus aangekomen per vliegtuig in Wenen. Goed aangekomen, niks neergestort dus dikke prima voor mij. Eenmaal daar op het vliegtuig opzoek naar ''amadeus'' de organisatie of wat het ook mocht zijn, die ons zou ophalen en naar ons verblijf zou brengen. Ook dat is gelukt want we zitten in een prachtig appartement, waar ik meteen in de eerste 3 minuten door mijn bed heen ben gezakt en op 30 seconden lopen van de school af, helemaal dikke prima voor mij. Die avond zijn we nog uit eten geweest, niet echt iets bijzonders gebeurt behalve dat er al eentje helemaal lam was.

Dag 1.
10 uur mochten wij verzamelen in de school voor een rondleiding in Wenen. Wat hadden wij verwacht? Alle plaatselijke supermarkten, pinautomaten en wat uitleg over de stad zelf. Wat hield het precies in? Een kleine jonge vrouw achterna lopen door Wenen heen, nergens stilstaan en al helemaal geen uitleg over gebouwen. Volgens mij had zij hetzelfde als mijn oud M&O leraar altijd had, ach jullie zoeken het maar uit en als je wat wilt weten vraag het maar. Groot gelijk trouwens want die stadswandeling mag zij volgens mij heel vaak doen.
Daarna was het tijd voor de allereerste duitse les. Schadezooi. Pittiger dan gedacht, het is niet zo zeer qua niveau moeilijk maar het is veel. Heel veel. Heel heel heel veel. Ontzettend veel. Alles is helemaal gericht op het lesgeven. En geloof me, er komt veel meer bij kijken dan kindjes van de berg afmieteren wat ik zelf een beetje in gedachten had. Zo mogen we allemaal een les voorbereiden om kinderen Auf zu warmen, etwas die ganze tage musse tun mit die Kindern (of zo iets). En zo heb ik geleerd dat je altijd een rol toilet papier bij je moet hebben, een balpen, EHBO kit, extra muts, extra handschoenen, extra skibril en last but not least, gummy beertjes voor als de kinderen zitten te zeiken dat ze niet willen skiën. Desalniettemin ben ik nog steeds gemotiveerd om die Anwärter diploma te halen. Ik bedoel, ik zit hier niet voor niets. Hoop ik.
Na de les die om half 5 of zo iets was afgelopen konden we boodschappen gaan doen, ik had met Lara wel afgesproken dat we het eten wel zouden koken dus we zouden ook wel de boodschappen doen voor de spaghetti. David en Rianne stelden voor om ook maar mee te gaan anders werd het zo'n gesjouw. Dikke prima. Of we naar de Billa gingen? Nee natuurlijk niet! Wij gingen naar de Hofe die met de grote boodschappen goedkoper zou zijn. Na een keer verkeerd gelopen te zijn, terug te zijn gelopen én de tram te hebben gepakt, aangekomen bij die Hofe.
De terugweg was niet veel beter, veel boodschappen met 4 man valt nog een beetje tegen. Vooral als de doos die jij moet dragen half doorzakt en alles steeds zwaarder wordt. En daarna nog mogen koken. Een groot feest. 2 kilo spagethi gekookt en 1,5 kilo gehakt gebakken met 3 potten bolognesesaus is geen goede verhouding. Dat jullie het eventjes weten.
Wetend dat we de volgende ochtend om 9 uur mochten beginnen zijn we maar rond 12e naar bed gegaan waarnaar we nog 2x zijn wakker gemaakt door diegene die uit zijn gegaan, en eentje die verdwaald was geweest.

Dag 2.
Opzich is het best wel vroeg om 9 uur weer in de les te zitten. Voor iedereen gelukkig. De meeste hoofden zaten erbij als een eerste uur Wiskunde. Maar dat mocht de vaart niet drukken en hup daar ging de eerste overhoring eruit. Alle ledematen en gelenken(gewrichten maar ik ben nogal trots dat ik het woord nog weet) vlogen door het minuscule klaslokaal zonder tafel. Na nog eens te hebben gecontroleerd wat we allemaal mee de piste op moesten nemen voor die koters begonnen we aan nieuwe stof; liften en verzamelplaatsen en weet ik het wat allemaal nog meer. Bijna einde les, nee toch niet, we mochten ons voorbereide liedje eventjes de groep in gooien. Daar stonden we; Und ich flieg, flieg flieg wie ein flieger bin so stark, stark, stark wie ein tiger bin so groB, groB, groB wie ein giraffe so hoch ohohohohoho und ich spring, spring, spring wie ein kangeroe undik schwim schwim schwim ehhhhh... ja und ich nehm nehm nehm du bei die hand weil ich die sag das ich die mag, es ist so ein schone tag lalalalalala. wat een enthousiasme op die vroege ochtend. Toch werd het korte liedje niet gewaardeerd waardoor we morgen hetzelfde liedje met uitbreiding mogen voordoen.
Kapot. Gesloopt. Moe. Dat was zo'n beetje alles na die les. Und jetzt ist jetzt. Ik ga echt gewoon niks over het eten lullen want dat boeit helemaal niks. Ik ben er klaar mee, ik ga slapen.
Liefs.