Eindelijk, daar is ze weer! Of, Ohnee.. Daar is ze weer. Hoe dan ook, daar ben ik weer. Na een lange tijd niks te schrijven, of een vaag verhaaltje over Max (Waarmee het overigens ontzettend goed gaat. Gips is eraf en hij mag weer snowboarden) dacht ik dat het weer eens tijd werd. Ik merk dat we langzaam aan het aftellen zijn. Tenminste, zo voel ik het. Drukte is voorbij en het zonnetje begint vollop te schijnen (al is dat van korte duur)

De laatse 3 weken waren de Hollander weken. Of nouja, ja eigenlijk wel. Ik werd ingezet bij de kinderen die al konden skiën en kreeg alle Nederlandse kinders. Wat is dat toch fijn om even Nederlands te kunnen praten en kinderen ook daadwerkelijk te kunnen begrijpen ipv na afgehaakt te zijn even stomverbaasd; wirklich? te zeggen zodat het kind weer tevreden is. ik moet zeggen dat ik de weken ontzettend snel vergeet. Al kan ik me 2 groepjes nog al te goed herinneren. En de andere ga ik me proberen te herinneren.

Eerste groepje. De belgen hadden ook vakantie hoor. Amaj zeg! Het spijt me zeer, hoe erg ik me er ook overheen probeer te zetten, ik blijf vlaams toch niet echt prettig klinken. Naast het feit dat ik gek werd van het ge-amaj, alé en ge, werd het me ook al vrij snel duidelijk dat de Vlamen het niet zo nou nemen met tijd of met het afmelden van een kind. Daar sta je dan; ik dacht toch dat ik 9 kinderen had. Waarom nu nog maar 8? Waar is het kind? Shit wat als de ouders komen? Ehh oke geen paniek laten we gewoon even wachten. En na 10 minuten wachten nog geen kind of ouders van het kind. Oke het kind zal wel opgehaald zijn. Hoop ik. Daarnaast werden we nog eventjes verrast door -20. ik kan je vertellen, dat is koud. Vooral als jij probeert om leuke spelletjes te doen om een beetje op te warmen en een paar kinderen zeggen; \'\'nee daar heb ik het te koud voor. \'\' \'\'NOU DAN NIET!\'\'(in mn gedachten dan)Verder verliep de week prima.

Tweede groepje. Nog nooit op skies gestaan, 2e dag al met de pannekoekenlift naar boven en luisteren dat ze deden! Nog nooit in mijn nog maar korte skileraressenbestaan heb ik kinderen zo goed zien luisteren. \'\'wachten jullie boven?\'\' \'\'ja juf!\'\' En daar staan ze dan, in een kaarsrechte rij te zwaaien naar mij. Ik vond het helemaal leuk! En al helemaal de laatste dag. Stiekem mijn favoriete kindje dat naar me toe komt. \'\'JUF IK HEB IETS VOOR JE\'\' je rolt een papiertje uit en daar is dan een foeilelijke kindertekening. Ik was helemaal gelukkig! Tekening hangt stiekem nu ook tegen het houtte kastje aan. Verder kan ik me van dat groepje weinig herinneren.

Derder groepje AKA zeik groepje. Meteen maakte ik kennis met de 13 zeikerdjes. Ze waren ontzettend lief maar plassen dat ze konden! Bij elkaar produceerde ze zo\'n beetje even veel als wat een koe per dag plast. En dat is veel kan ik je vertellen! Ook kreeg ik meteen bij de eerste dag de naam; Juffie. Het kleinste meisje die mij het vaakste juffie noemde was ook nog eens het bijdehandst. \'\'juffie, daar moeten we niet heen\'\' \'\'Juffie, je moet wel in pizzapunt blijven\'\' Und so weiter. Daarnaast was nog de grootste zeiker van het stel die tevens ook het langzaamste was. Na elke afdaling moest meneertje naar het toilet. Prima als je moet plassen, tenminste zegt dat je moet plassen om vervolgens een kwartier op het toilet te zitten, daarnaast liegt over het feit dat je niet gepoept hebt; wat hij sowieso had gedaan aangezien hij een rode kop kreeg toen ik vroeg wat hij werkelijk had gedaan, en dan ook nog eens z\'n skies niet aankreeg? Dan wordt ik niet zo blij. En dan vergeet ik er ook nog bij te vertellen dat hij ELKE @$#^@ afdaling vroeg \'\'Juf, ehh ik bedoel Bente, gaan we door het, oh hoe heet het ookalweer? Ohja, bospaadje?\'\' \'\'NEE DAT GAAN WE VERDOMME NIET!\'\' (in mn gedachten dan) \'\'Als jullie voor de rest goed skiën doen we het\'\'

Groepje van deze week. Ik heb nu kinderen die wat ouder zijn. Jaar of 11. Die kinderen zingen geen in de manenschijn meer en denken over dingen na. Bijvoorbeeld dat je kan vallen als je ergens overheen wilt springen. En dat vallen pijn kan doen, dus voorzichtig gaan doen. En als ze dan eens vallen, ook meteen niet meer willen. Zo had ik meteen twee kinderen met hoogtevrees die dus niet naar boven durfte. Daarna kreeg ik ook nog eens 3 franse kindjes erbij. Frans is nou niet bepaald mijn lievelings taal. Dus toen we bovenaan stonden en ik eindelijk met handen en voeten en geluiden had uitgelegd dat we door het toverbos zouden gaan en daar zouden wachten werd er gezegd door een frans kindje; \'\'blablabla tomber blabla\'\' Natuurlijk weet ik dat tomber vallen betekend, dus ik zei maar Oui.

Wat ik trouwens niet snap en ik er al heel erg mee zit toen ik er over na begon te denken, is dat, wat ik weet van fransen, ze de letter H niet kunnen uitspreken. Dat vond ik altijd zo mooi bij het hotel. L\'hotel wat je uitspreekt als Lotel. Het franse meisje in mijn groep heet Hannah, je spreekt het uit als Anna. Waarom, in weetikhetwiensnaam, geef je je kind de naam Hannah als je het zelf niet eens kan uitspreken?!?!?!?!?! Ja dames en heren, hier zit ik dus mee!

Tot zover mijn verslagje, ik ga morgen weer genieten van de zon en werken aan mijn skibrilafdruk die je al begint te zien.
Liefs, Bente