Hallootjes, Dah bien ich wiedah! (zeg het met Oostenrijkse Peter stem en een gegarandeerde lach. Als je niet weet wat een Oostenrijkse Peter is kun je ook de Heidi doen, maar daar kon ik minder hard om lachen.)

Na een hele tijd veel te druk te zijn geweest en gebrek aan internet, kom ik nu met een werkelijk waar pracht verhaal (al zeg ik het zelf eghem) wat weer een hoofdstukje kan vormen.

Nu mijn tosies rustig in de pan bruin staan te bakken vond ik tijd om eventjes een beetje te schrijven. We waren gebleven in Wenen en vanuit daar gingen we met de trein naar Kaprun.
In kaprun werden we meteen welkom gehete door sneeuw, iets wat opzich wel nodig is als je wilt gaan skiën... Dat terzijde :) We verbleven in het JUFA hostel waar we al van hadden gehoord dat de kamers klein waren. Natuurlijk verwacht je geen luxe maar dit was echt lachwekkend. De kamers waren, pak \'m beet, 3 bij 3 en daar sliepen we met zijn 5en. Er stonden twee gewone bedden naast elkaar en daarboven een soort van die uitklapbedden a la Ikea. Daarnaast was er een bed bank achtig iets die zo hard was als de grond. Wat overigens ontzettend lekker sliep. Geen grap. Onze bagage konden we net kwijt wat wel onze loopmogelijkheden beperkt hield.. Al met al prima te overleven.

Die avond maakte we kennis met de mannen die ons tot heuze skileraren moesten opleiden. Je kon vrijwel meteen zien wie zichzelf helemaal te gek vonden. Dat waren de skileraren met hun zongebruinde hoofden, haartjes glad naar achteren en een ringetje door het oor. Oh en vergeet het om alles lachen niet! We kregen onze mappen (ter dikte van de officiele dikke van dalen), skipassen en daarna was het eten geblazen. Prachtig om te zien hoe iedereen als hongerige leeuwen naar de eetzaal sprint om vervolgens aan te vallen op de zebra\'s (lees buffet). Ja, ik deed daar ook aan mee.

De dagen waren van 7:00 tot 19:00 strak ingepland. 7:00 wekker gaat. 7:25 ontbijt. 8:00 skies etc. pakken en naar de skibus. 8:Wat er allemaal op de piste gebeurde kan ik ontzettend makkelijk vertellen, niet zo veel. Wij hadden juist de leraar die van praten hield en van stilstaan waardoor wij dus 3 uur op de berg mochten stilstaan bij -15, gevoels temperatuur -20 en snijdende wind waardoor een jongen met een witte neus (LET OP: ALS UW HUID WIT WORDT DOOR DE KOU IS DIT EEN BEVRIEZINGS VERSCHIJNSEL, GA ZO SNEL MOGELIJK NAAR BINNEN OM GEEN SCHADE OVER TE HOUDEN) naar binnen moest.
14:30 klaar met praktijk. 16:00 terug in het hostel. 16:30 Theorie lessen. Heeeerlijk waren die lessen! we zaten met -+ 250 mensen in een zaal te luisteren naar een mannetje die ergens vooraan zijn verhaal zat te doen. Merendeel zat er bij als eerste uur M&O (telefoon erbij en half naast de stoel ingezakt of hun map gebruiken als een kussen op schoot aangezien we geen tafel hadden. Alweer niet.. ) 19:00 klaar met theorie en als hongerige leeuwen een naar het eten. 20:00 douchen en na het douchen met z\'n alle als een stel autistjes op de gang zitten aangezien we daar wél WIFI hadden. 22:00 slapen.

Al snel werd het duidelijk dat het geen hondenpis was (ik gebruik hondenpis omdat we met een oefening als een plassende hond (dus een been omhoog) naar beneden moesten skiën en ik dacht dat dat best een leuk woordgrapje was maar als je het verhaal er niet achter weet is het misschien niet zo\'n sterk grapje.. ) De dagen werden steeds langer en dat merkte iedereen gelukkig.

Zondag avond, eerste theorie examen. Shit.. Gezakt op een onderdeel, maar ach, ik ben Bente en ik doe het altijd in 2 keer dus hoppa! Maandag, lesgeven. Hoppa in de pocket. Maandag avond tweede theorie examen BAM in een keer! Sta ik echt niet op de lijst? Nee?! HUH?! Oke, naar mijn herkansing dan maar, huh? Ook geslaagd? Oke:D Alleen nog de dinsdag knallen en dan zou ik mijn anwarter hebben. Dinsdag, CHAOS! Hesje aan, naar boven, een afdaling oefenen en dan voor het echie. Pizza punt naar beneden, Pizza pommes naar beneden. Korte bochtjes naar beneden. Shit dat ging niet zoals ik had gewild. 16:00 uitslag. Bente Blom: Anwarter. FUCK YEAH!

Dubbel gevoel, blij zijn? Ja natuurlijk ik had het gehaald maar tegelijkertijd hadden al mijn kamergenootjes het niet gehaald... Mijn leraar zei dat 50% het had gehaald en ik hoorde van iemand anders dat 30% het had gehaald, dus daar ergens tussen zal het wel moeten kloppen.

Op naar Filzmoos.Eerst naar Flachau met Lara mee waar zij werkte. Daarna samen naar Filzmoos. Nieuw thuis, niemand kennen, klein, dood, saai, geen internet, besef. Ja dat werd even allemaal teveel. Ontzettend blij dat Lara er was maar die moest ook een keer weg.

Ondertussen ben ik wel gewend. Mijn kamer lijkt op mijn kamer. Ik ken de weg in Filzmoos (Applaus asjeblieft want Filzmoos bestaat uit maarliefst 1 hele straat!!!) en de mensen zijn ontzettend lief. Ook heb ik mijn lerarenpak gekregen en nog een klein weekje vrij wat heel fijn is. Max heeft ook zijn Anwarter dus nu ga ik uitzoeken hoe ik daar het best, goedkoopst en meest op mijn skies heen kan. Voor nu bedank ik jullie voor het laten aanbakken van mijn tosti\'s. Mijn kamer staat goed blauw en mijn tosti\'s zijn goed zwart.
Tschuuuhuuuss (Weer op een Peterse accent)
Liefs