Hellootjes,
Tijd voor weer een update en hoe te beginnen?
Gedegradeerd mensen, ja ja dat bestaat nog! In plaats van mijn eigen groepje mocht ik naar de Ijsberg toe. Ijsberg? Ja de ijsberg, waar kinderen die nog net kunnen remmen bochten gaan leren. Geweldig! Het was eigenlijk best leuk om te doen, kinderen die vanuit vrijwel niks, aan het einde van de week naar beneden suizen alsof ze niks anders hebben gedaan. En als ouders dan ook nog zeggen dat hun kind ontzettend veel vooruitgang heeft geboekt dankzij jou, dan is het helemaal geweldig. Ook de kinderen kunnen hele verhalen vertellen en ik werd al snel vriendjes met een Engels jochie genaamd Teddy, wat een knul was dat!
*fluisterend*
\'\'Bente, guess what.\'\'
\'\'What?\'\'
\'\'you know, last night, I had 2 lemonades!\'\'
\'\'No way!\'\'
\'\'Yes! And guess what I got more?\'\'
\'\'Tell me.\'\'
\'\'Cake!\'\'
En dat al fluisterend want niemand mocht het horen, een echte badass! Genoten heb ik van die week, vooral toen we met z\'n alle door het \'\'toverbos\'\' skiede. Daar staat een huisje en het verhaal gaat dat daar een boze heks woont, hardstikke leuk voor die kinderen en al helemaal leuk voor mij. Een meisje was een beetje bang voor de heks, maar als ik naast haar skiede was het goed, tot ik een geluid maakte en haar ogen zo groot werden als maar kan. Meteen kreeg ik van alle kinderen te horen dat ze de heks hadden gezien en het meisje liet mijn hand niet meer los.

Die week daarop stond ik in Bambini land, dat zijn de kindjes die voor het eerst op skies staan. Meestal tussen de 3 en 5 jaar. Dat is toch wel zwaar, snottebelletjes afvegen, tranen drogen, troosten, motiveren, oprapen, tranen drogen, bij elkaar houden, troosten, snottebelletjes afvegen, optillen en wat er wel niet meer was. Maar ook dat is best goed te doen. Vooral als ze denken dat ze kunnen remmen en vervolgens vol op je schenen inskiën. Of als 2 kinderen echt niet meer willen en tegen je wordt gezegd dat je maar even moet voorlezen binnen. Daar zit ik dan, met een duits boek in mijn hand kinderen een verhaal te vertellen dat ik zelf niet snap.. Maar ach :)
Je hebt de kinderen die gemotiveerd zijn, snel willen skiën en ook vorderingen maken, en je hebt de kinderen die bang zijn, snel huilen en niet willen skiën, en juist bij dié kinderen blijven de ouders staan waardoor de druk op jouwn schouders ontzettend groot wordt als een kind weer zit te huilen. Ouders lopen bambini land binnen, drukken hun kind naar voren en lopen mee naar beneden. Zo gaat hun kind ongeveer 5 maal terwijl de rest net 1 of 2 maal is geweest. Verschrikkelijk.

Hoofdstukje 2, ziek zijn.
\'\'Hallo Bente, bist du wieder da?\'\' waren de woorden die de dokter sprak toen ik weer zijn praktijkruimte binnenliep.
\'\'joah da bin ich wieder:)\'\'
\'\'wie gehtst?\'\'
\'\'nicht so gut, anders war ich nicht hier\'\' een lach en een klopje op mijn schouder.
Vorige week was het ook al raak, toen mijn vader net buiten flachau zat om mij op te zoeken waren ze ziek. ik ben daar een dagje geweest na werk en de volgende dag kon ik naar huis gaan omdat ik me ook niet lekker voelde. Ze hadden me een griepje mee gegeven, na 2 dagen toch even langs te dokter, want zo doe je dat in oostenrijk, wat medicatie gekregen en volgende dag weer aan het werk toen ik dacht dat het beter ging. Toch niet. Na een dag begon ik weer flink te hoesten en ontzettende pijn bij mijn ribben te krijgen. Ach gaat wel weer over en de volgende dag weer aan het werk. Tot mijn baas zei dat ik naar de dokter moest en de volgende dag niet mocht verschijnen.. Auwtsj.. Ik naar de dokter vol goede moed dat het niet iets bijzonders is kreegg ik te horen dat ik Bronchitis hadb.

-Bronchitis is ontsteking van de bronchiën, oftewel de wat grotere luchtwegen tussen de luchtpijp of trachea en de longblaasjes of alveoli.-

Ik kreeg weer de hele apotheek mee naar huis én een echte brief waarin staat dat ik de komende 3 dagen niet mocht werken. Het leek alsof de pijn bij mijn ribben erger was geworden door het hoesten. die nacht was ook verschrikkelijk. Niet durven hoesten, hoest in houden, bijna over je nek gaan tot het niet meer lukt en dan BAM ontzettend veel pijn in je ribben als je de hoest toch laat gaan. verschrikkelijk.. Volgende dag bureau gebeld. Stem als ik weet niet wat het slechte nieuws verteld en daarna zo\'n beetje de hele dag geslapen. Na 3 dagen was het hoesten minder, net in de tijd dat mijn moeder me opzocht aangezien ik bijna jarig was. Dag later was ik jarig en ik was ziek. Maar ach, dat kon de pret niet drukken om weer optijd naar bed te gaan en de volgende dag weer gewoon aan de slag te gaan!

Deze week begon ik bij Bambini land en na 1 dag kon ik al gelijk met de kinderen die remmen konden naar ijsberg, nouja de kinderen waarvan we dachten dat ze remmen konden. Ook kreeg ik 2 braziliaanse meisjes in mijn groepje. Ik kan Nederlands, ik kan Engels, ik durf bijna te zeggen dat ik Duits kan maar mijn Spaans is nog niet zo goed. Dus met hand gebaren en geluiden moest ik gaan communiseren. En nee, dat lukte niet.
Na 2 dagen kon ik met de kinderen de pannekoekenlift in en de eerste dag ben ik nog niet een keer naar boven gegaan zonder 1 of 2 kinderen tussen m\'n benen mee te nemen naar boven. Ach, als ze maar luisteren en dat deden ze zekker, op de 2 braziliaanse meisjes na die als kamikaze piloten naar beneden gingen zonder te remmen omdat bij die snelheid dat niet meer lukt voor hun.

Donderdag was ik met 2 collega\'s, en 5 van hun Engelse vrienden die op vakantie waren hier, mee gegaan met rodelen ergens net naast Schladming. Daar was een rodelbaan van 8,nogwat kilometer lang. Met z\'n 2e op een slee en maar gaan. Het gaat ontzettend hard en ik heb een paar keer gedacht dat het mijn einde was. Al met al heb ik het overleefd en het was ontzettend tof.
Gisteren was de afsluiting, kinderen deden de wedstrijd. Volgens mij hadden ze het niet helemmaal begrepen want 2 gingen niet door de poortjes maar immer graden aus, en eentje ging net voor de finish in een grote bocht naar zijn moeder toe. Al met al een geslaagde week en op naar de volgende week die morgen weer voor mij begint.
Liefs